Një imazh thellësisht emocional ka prekur zemrat në mbarë botën – një qen bari gjerman i shtrirë në mënyrë mbrojtëse pranë një vajze të vogël brenda arkivolit të saj, i rrethuar nga anëtarë të familjes në zi të ngrirë në pikëllim dhe mosbesim.

Fotografia kap një moment që fjalët mezi mund ta përshkruajnë. Fëmija, i veshur me një fustan rozë të zbehtë, pushon në paqe ndërsa qeni, shoqëruesi i saj besnik, përkulet pranë saj – pa u ankuar, pa lëvizur, thjesht duke refuzuar të largohet. Ajri në dhomë është i mbushur me zi. Çdo fytyrë në sfond është e mbushur me pikëllim, shumë prej tyre nuk janë në gjendje të mbajnë lotët.

 

 

 

 

Anëtarët e familjes thonë se qeni kishte qenë shoku më i mirë i vajzës që nga foshnjëria. Ata bënin gjithçka së bashku – nga lojërat në oborr deri te përqafimet para gjumit. Kur vajza e vogël u sëmur, qeni thuhet se nuk u largua kurrë nga ana e saj. Dhe madje edhe në momentet e saj të fundit, ai qëndroi i përkulur te këmbët e saj, duke ndjerë se diçka nuk shkonte.

Tani, në vdekje, ai vazhdon atë përkushtim.

“Nuk ka stërvitje për këtë,” pëshpëriti një vajtues. “Ai thjesht e dinte. Ai po vajton si pjesa tjetër prej nesh.”

 

 

 

 

Të pranishmit në funeral thanë se qeni u ngjit në arkivol në momentin që kapaku u hap për lamtumirën e fundit. Përpjekjet për ta lëvizur butësisht u përballën me rënkime dhe rezistencë të qetë. Në fund, familja e lejoi të qëndronte.

Imazhi është bërë viral në internet që atëherë, duke tërhequr miliona reagime, shumë prej të cilëve e përshkruan atë si një nga shfaqjet më zemërthyese dhe të bukura të besnikërisë që kanë parë ndonjëherë.

“Kjo është dashuri e pastër,” komentoi një përdorues.
“Qentë nuk jetojnë vetëm në shtëpitë tona. Ata jetojnë në zemrat tona. Kjo e vërteton këtë,” shkroi një tjetër.

 

 

 

Ekspertët e sjelljes së kafshëve thonë se nuk është e pazakontë që qentë të vajtojnë, por momente të tilla – ku pikëllimi është kaq i papërpunuar dhe i dukshëm – janë të rralla dhe të thella.

Ndërsa funerali po mbaronte, qeni u mor butësisht nga një anëtar i familjes. Por dëshmitarët thonë se ai vazhdonte të shikonte prapa, me veshë ulur, bisht të palëvizshëm, sikur të priste që shoku i tij më i mirë të zgjohej dhe të ecte pranë tij edhe një herë.