Now

Një nga momentet më prekëse dhe njëkohësisht më të bukura të emisionit “Top Story”, kushtuar ikonave të humorit shqiptar, erdhi nga moderatorja dhe aktorja Roza Lati, e cila ndau me publikun një rrëfim personal dhe të mbushur me emocione për nënën e saj, aktoren e mirënjohur Rita Lati.

Duke folur për figurat e ndritura të humorit shqiptar, Roza nuk mund të mos ndalej tek ajo që e quan “ikona ime personale e artit” – nëna e saj. Me një ndjeshmëri të veçantë, ajo e përshkroi Ritën si një aktore elegante, koketë dhe gjithmonë e guximshme në rolet që zgjidhte të interpretonte.

“Rita Lati ka qenë gjithmonë një aktore koketë. Shikim i fortë, flokë biondë, buzë të kuqe, një Marilyn Monroe shqiptare. Dhe unë e kam adhuruar Marilyn-in, sepse më dukej si mami im”, rrëfen Roza me një buzëqeshje plot mall.

Por përtej pamjes glamuroze dhe rolit të femrës fatale, Roza veçon edhe një tjetër dimension të talentit të Ritës: transformimin e saj brilant në skenë, kur luante personazhe burra apo plaka, shpesh në bashkëpunim me aktorin e njohur Behar Mera. Dyshja ishte aq harmonike dhe e besueshme në performancat e tyre, saqë publiku shpesh i besonte si një çift edhe në jetën reale.

“Ishte fantastike ta shihje mamin të bënte burrin plak. Vdisja kur e shihja, qeshja me lot! Edhe pse ajo i shkonte shumë si ‘diva’, kishte një talent të rrallë për humorin fizik dhe transformimin total në role”, kujton Roza me entuziazëm.

Ajo zbuloi se pas largimit nga estrada, Rita Lati nuk u ndal, por gjeti mënyra kreative për të mbijetuar dhe për të vazhduar artin. Ajo nisi të krijonte skeçe dhe shfaqje komike me Behar Merën, të cilat i interpretonin në qytete të ndryshme për publikun. Dhe pikërisht këtu lindte një tjetër situatë komike që Roza kujton me shumë të qeshura.

“**Mua më quanin ‘vajza e Beharit’! Behari ishte me gruan e tij, mami me shokun e saj të jetës prej 22 vitesh. Dhe një organizator i thotë: ‘Po atë gocën si e keni? Beharit i ka ngjarë apo Ritës?’ Dhe mami që i thotë: ‘Zotëri, ajo është nusja e Beharit! Besa!’. Kjo më ka përndjekur gjithë jetën, por ishte edhe një nga momentet më qesharake që më kanë ndodhur”, – rrëfen ajo me të qeshura, por edhe me një nostalgji të ndjerë.

Ky rrëfim i Rozës është më shumë se një kujtim i bukur – është një homazh për një aktore të jashtëzakonshme, që jo vetëm i dhuroi artit shqiptar një galeri personazhesh të paharrueshëm, por që edhe si nënë, la një gjurmë të thellë në jetën e së bijës, duke qenë frymëzim i përhershëm për të.

Në një kohë kur humori dhe arti kërkojnë gjithnjë e më shumë autenticitet, rrëfime si ky i Roza Latit na kujtojnë se trashëgimia e vërtetë e artistëve të mëdhenj jeton jo vetëm në skenë, por edhe në zemrat e atyre që i kanë dashur dhe i mbajnë gjallë në kujtim çdo ditë.